Je kan wel
eens langs ons dorp lopen of varen, en dan is er altijd één ding wat je kan
opvallen… onze huizen. Het is altijd wel gezellig maar als er eens ruzie
uitbreekt dan weet je niet wat je mee maakt. Ik ben trouwens Selva ik ben een
van de kinderen in de lagere orde. Altijd om 10 uur moeten we ons verzamelen.
Als we dat doen gaan we met zijn alle naar de plantages. Ik zit dan meestal in
de bomen, om appels of noten of kersen te plukken. Maar er is wel een s iets
gebeurt wat je niet snel vergeet…..
Het was net
de eerste maandag van de maand toen er een auto stopte voor de ingang van ons
dorp. De president van ons land stapte uit hij vertelde dat deze mensen alle
kinderen onder de 18 zouden mee nemen naar een ander dorp om daar les te
krijgen. Niemand wist wat les was maar kort daar na vertelde ze dat les iets is
waar je van leert, waar je dan beter in word en dat je dan een goede baan kan
krijgen. Iedereen stemde in.
Ik was zelf 12 dus moest ook mee. Eerlijk gezegd
vertrouwde ik ze niet. We gingen in groepjes van 20 in de auto. Er kwamen
steeds meer auto´s. iedereen stapte in. Ik was net in de eena laatste auto
gestapt toen de deur dicht ging en we meteen vertrokken. We reden als maar door
en door opeens stonden we stil er werd aan gekondigd dat we er waren. Het leek
totaal niet op wat we dachten. Het was een groot stalen gebouw iedereen die
daar liep hadden blauwe pakken aan sommige rood of geel. Er hing een heel groot
bord waarop stond de kleur en daar achter wat het was, dit stond er:
rood: akwademie
blauw: laradieme
geel: konflicatie
groen: beginnerstellers
paars: lerlooierie
we
stonden even stil ik had het net gelezen of er werd een donker doek over
gehangen. Ik was een van de weinige die kon lezen, ik had het namelijk zo
geregeld: er kwam een toerist. Die wou graag een rondleiding, ik had gezegd ik
geef u een rondleiding maar dan moet u mij leren lezen. Simpel toch? We liepen
wat verder en we kwamen bij een soort groot hek. We kregen grote groene pakken
die we moesten aan trekken. We gingen het grote gebouw binnen. We werden
gesplitst op groepen van de leeftijd. Ik ging naar een grote groene zaal. Deze
keer verscheen de president op een groot scherm hij kondigde aan dat we ieder
onze begeleider moest volgen. Er kwamen allerlei mensen uit de deur onder het
scherm. Ze lazen de namen op van die mensen en het kind wat erbij hoorde. Mijn
begeleider hete Atriava. Ze lijden me rond alle kamers en we eindigde bij mijn
kamer. Het was niet zo heel groot maar ook niet zo klein een beetje gemiddeld.
lekker lang
BeantwoordenVerwijderen