Men denkt altijd alles
te weten over de wereld en haar verleden maar toch zijn er vergeten tijd
perken. Alleen de aarde de wind en de bomen weten dat nog. En als je op een
zomer avond languit in het gras goed luistert kan je misschien heel misschien
dit verhaal horen.
Het is net lente in de stad Folice in Italië. De vogels
fluiten er word gedanst en gezongen op het plein, bij de markt kramen staat het
zwart van de mensen iedereen heeft het naar zijn zin… behalve een iemand, en
die iemand is het dochtertje van de schilder Ferato Vollegarde. Het meisje
Falicé zit met betraande ogen boven in de grote eikenboom. Ze is altijd zo
vrolijk en precies op de dag van het grote feest is ze verdrietig. Niemand
snapt waarom haar vader verkoopt bijna al zijn schilderijen, er is geen wolkje
aan de lucht en iedereen is blij. Maar toch is er iets aan de hand waar door
het komt. Ineens klinkt een galmende stem over het plein. Falicé kijkt
nieuwsgierig door de bladeren heen. Het is de burgemeester Rammellá Bibsé. Ze
kondigt aan dat er straks het grote toernooi aankomt. Dat was alles, maar toch
klopt er iets niet de burgemeester die langs komt geen een wolkje aan de lucht
nergens zie je vogels maar je hoort ze wel. Die vreemde geur die er al sinds
vanochtend is.
Zelfs Porteó durft niet naar buiten. Dan gebeurt het. De
burgemeester wilt net vertrekken en er komt een schim voorbij de huizen iemand
slaakt heel even een kreet en dan is het stil. Nog een keer die zelfde schim
maar dan van links. Weer een schreeuw en de poorten vallen dicht. Nu loopt de
schim langzaam en komt steeds dichter bij. Hij zegt met bedaarde stem:´ ge zult
hier niet meer uitkomen tenzij…´ en dan is hij weg. Felicé is ondertussen in de
kroon van de boom en heeft alles gezien en gehoord intussen heeft niemand haar
opgemerkt en is iedereen haar vergeten. Dan komen opeens de schout en zijn
rakkers naar voren met een klein meisje in hun handen ze is lijk bleek. De
schout denkt dat de schim iedereen als zijn prooi ziet. De schout waarschuwt
iedereen goed uit te kijken. Nog geen paar seconden daar na volgt er weer een
schreeuw. Iedereen komt er naar toe behalve Felicé. Het was volgens mij een
vrouw die zo erg schrok dat ze is flauwgevallen want daarna komt meteen
iedereen weer terug. Wat zal die schim toch van plan zijn. In middels is het al
bijna avond en iedereen verzamelt zich op het grote plein rond de boom. De
schout had voorgesteld om iedereen te evacueren naar het plein en een grote
muur om hen heen te maken van mensen die de wacht houden. Iedereen verzamelt
zich op het plein met eten dekens kussens enze… dan ineens komt Porteó aan
rennen met daarachter pap en Lisená. Ze hebben als een van de eerste een plekje
bij de boom. Lisená heeft onder haar armen twee dekens en drie kussens. En nog
een tas om haar schouder. Ik wenk Lisená naar boven, als ze eindelijk boven is
en ik laat zien vanaf waar die schim zou kunnen hebben gekomen. En dan gebeurt
het.
Hoe gaat het verder?
Dat heb ik zelf niet gehoord. Wat zou jij denken? Gebruik je fantasie. En heel
misschien kan je hem zelf horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten