Ze woonde in de stad in een flat en elke dag liep ze
naar het park om daar te lezen ze las het liefst in een bos maar ja dat had je
niet in de stad.
Ze las van s'ochtends 7:00 tot 20:00 in de avond. Ze nam drie keer per dag een pauze van een uur daarna
ging ze verder met lezen zelfs als het regende las ze buiten met een paraplu.
Maar op een dag liep ze naar het park maar ineens werd ze beetgepakt, ze kon niet
zien wie haar beetpakte wat ze deden een doek voor haar ogen dat ze niks zag. Ze schrok heel erg maar ze kon
niks doen want ze zat vastgebonden met touw en in haar mond had ze een doek .
Waar zou ze heen gaan
haar kinderen hadden wel eens aan haar gevraagd om naar het bos te
verhuizen maar dat wou ze niet.
Toen de auto eindelijk stopte hadden de mensen de doek
voor haar gezicht weg en wie waren het haar eigen kinderen die hadden haar naar een huisje op de hei gebracht en daar zat ze nu dus elke dag te lezen ze was toch nog verhuisd.
Zelfs toen er jaren voorbij waren en ze dood was zat haar
ziel er nog steeds je zag er niet meer maar haar geest zat er nog wel met
kleding aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten